روزانه نویسی های پــلاکـــ

سلام

باسلام و ادب....هدیه ی روز جمعه ....

وَلَوْلا أَنَّ أَمْرَ اللّهِ لا یُغْلَبُ، وَسِرَّهُ لایَظْهَرُ وَلایُعْلَنُ، لَظَهَرَ لَکُمْ مِنْ حَقِّنا ما تَبْتَزُّ مِنْهُ عُقولُکُمْ،

وَیُزیلُ شُکُوکَکُمْ وَلکِنَّهُ ما شاءَ اللّهُ کانَ، وَلِکُلِّ أَجَل کِتابٌ، فَاتّقُوا اللّهَ وَسَلِّمُوا لَنا

وَرُدُّوا الأَمْرَ إِلَیْنا فَعَلَیْنَا الاِْصْدارُ کَما کَانَ مِنَّا الاِْیرادُ، وَلا تُحاوِلُوا کَشْفَ

ما غُطِّیَ عَنْکُمْ وَلا تَمیلُوا عَنِ الْیَمینِ وَتَعْدِلُوا إلَی الْیَسارِ،

وَاجْعَلُوا قَصْدَکُمْ إِلَیْنَا بِالْمَوَدَّةِ عَلَی السُّنَّةِ الْوَاضِحَةِ.

امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشرف

اگر این نبود که نباید امر خدا نادیده گرفته شود و سرّ الهی آشکار و ابراز گردد،

حقّ ما آن گونه بر شما ظاهر می شد که عقلهایتان را بِرُباید و تردیدهایتان را برطرف کند؛
لیکن آنچه را که خداوند خواسته انجام می شود و برای هر سرآمدی، کتاب و نوشته ای است!
پس از خدا بترسید و تسلیم ما شوید و کار را به ما واگذارید و

بر ماست که شما را از سرچشمه،

سیراب بیرون آوریم چنان که ما شما را به سرچشمه بردیم!
برای کشف آنچه از شما پوشیده داشته شده کوشش مکنید، و از راه راست منحرف نشوید،

و به نادرستی نگرایید. و بر اساس سنّت آشکار الهی به وسیله محبّت و دوستی خود،

راه و مقصدتان را به سوی ما قرار دهید!

التماس دعای عهد و فرج مولایمان انشاالله

باسلام

توصیه های آقای قرائتی به خانمها

خانم محترم !
آقای محترم !

خانم محترم !
١) به شوهرت افتخار کن !

۲کسی را با او مقایسه نکن! )

۳اقتدار و غرور او را نشکن! )

۴زیبایی او را در عقل او جستجو کن! )

۵قناعت پیشه باش ! )

۶زیباییت را به رخ دیگران نکش! )

۷ناز کن اما متکبر نباش ! )

۸دلبری و فریبایی و طنازی پیشه کن ! )

۹احساسات زیبایت را با اندیشه ای متین همراه کن ! )

۱۰ لجبازی نکن که از چشم شوهرت می افتی ! )

۱۱ تمکین کن تا تاج سرش باشی )

۱۲ !پناهگاه شوهرت باش تا فقط به تو پناهنده بشه ! )

۱۳ زیبایی با سادگی و بی آلایشی برای تو آرامش بخش تر خواهد بود ! )

۱۴ هوس بازی نکن ولی زیبا دوست باش! )

۱۵ اگر آشپزی را خوب نمی دونی حتما یاد بگیر! )

۱۶ قبل از رانندگی سازندگی را بیاموز! )

۱۷ هیچگاه بدون آرایش مقابل شوهرت نشین ! )

۱۸ دهانت را مسواک وخوشبو کن! )

۱۹ بدنت هیچ وقت بوی عرق نده ! )

۲۰ لباست بوی غذا ندهد ! )

۲۱ موقع آشپزی از پیش ن بد استفاده کن ! )

۲۲ قبل از شوهرت چشم بر هم نگذار و پیش از او بیدار شو ! )

۲۳ موی تو یکی از دو زیبایی توست ، ازش مراقبت کن! )

۲۴ لبخند قشنگت را در هیچ شرایطی با اخم معاوضه نکن ! )

) ۲۵ توی رنج هات معناهای زیبا پیدا کن ! ٢۶ )

اگه شوهرت گفت : کسی غیر از من با و ت ازدواج نمی کرد ! بگو : پس خیلی باید از تو ممنون باشم

۲۷ !اگه بهت گفت : دوستت ندارم ! بهش بگو : عوضش من به تو افتخار می کنم! )

۲۸ اگه گفت :حوصله تو رو ندارم ! بهش بگو : منم غیر از تو کسی رو ندارم! )

۲۹ اگه گفت : از خانواده ات خوشم نمیاد ! بگو : عوضش من خانواده تو رو دوست دارم ! ٣٠ ) اگه )

عصبانی شد ! بگو : منو ببخش !

۳۱ گاهی برای مادرشوهرت هدیه بخر ! )

۳۲ در خواست هاتو با ناز و دلبری برآورده کن! )

۳۳ زورگو نباش ! )

۳۴ سختی کار شوهرت را درک کن! )

۳۵ او را در مردم داری کمک کن! )

۳۶ وقتی وارد خونه می شه , به پیشوازش برو ! دستشو بگیر ! بِزار روی صورتت! )

۳۷ هیچ وقت بهش نگو : تو بی عرضه ای ! )

۳۸ لباساشو براش اُتو کن که هر وقت خواست عوض کنه معطل نشه! )

۳۹ وقتی غذا رو سر سفره می ذاری به او بگو : نمی دونم خوشت میاد یا نه ؟ ! )

۴۰ لحظه به لحظه از خداوند کمک بگیر ! )
___________________________________________________________________________

آقای عزیز!

١) به همسرت بگو : دوستت دارم!

را فقط برای او هزینه کن « دوست داشتن » ۲واژه )

۳!همسر تو کریستاله ! مواظب باش او را نشکنی )

۴!کاری کن که به تو ایمان بیاره ! )

۵تو باید تکیه گاه خوبی براش باشی! )

۶از عشقت برای او هزینه کن ، نه فقط از ثروتت! )

۷زیبایی همسرت را ستایش کن! )

۸کارهایی که از توانش بیرونه , به او واگذار نکن ! )

۹او گل خوشبوی بهاری است ، پژمرده اش نکن! )

۱۰ انتظار نداشته باش همسرت مثل تو باشه ! )

۱۱ با بحث و جدل او را خسته نکن! )

۱۲ نسبت به همسرت همیشه وفادار باش! )

۱۳ اقتدار و صلابت را جایگزین خشونت کن! )

۱۴ همدردی و همدلی او را آرام می کنه ! )

۱۵ قبل از انتقاد ازش تعریف کن! )

۱۶ سربسرش نگذار )

۱۷ !اگه به او احترام بذاری , به زندگی امیدوار می شه! )

۱۸ اگه آزارش بِدی , از تو متنفر می شه! )

۱۹ از دست پختش تعریف کن ! )

۲۰ نیش او نوشه ، ناراحت نشو! )

۲۱ دل او را نشکن ! )

۲۲ مسخره اش نکن ! )

۲۳ حسادت او را با تحقیر برنیانگیز! )

۲۴ انگشتان ظریف و صدای نازکش می گویند : ” با من ستیز مکن ! ”

٢۵ ) هر وقت بهت شک کرد ، با صداقت و مهربانی مطمئنش کن!

۲۶ اگه گفت : تو منو دوست نداری ! «بگو به اندازه ی دنیا دوستت دارم»

٢٧ ) اگه گفت : من بدبختم که با تو ازدواج کردم ! بگو : عوضش من خیلی خوشبختم که با تو ازدواج کردم!

۲۸ اگه گفت : دلم گرفته تو این خونه ! بگو : در اولین فرصت روی دوشم سوارت می کنم تو آسمونا می )

گردونمت !

۲۹ اگه گفت : تو خیلی بدی ! بگو : عوضش تو خیلی خوبی ! )

۳۰ اگه ناز کرد ! نازشو به قیمت گرون بخر ! )

۳۱ اگه گریه کرد ، خیلی دسپاچه نشو ! فقط نوازشش کن )

۳۲ !اگه گفت : از دست بچه ها خسته شدم ! بگو : بهت حق می دم ! تو خیلی صبوری ! ازت متشکرم ! )

۳۳ اگه اخم کرد ! بهش بگو : اخم نکن , زشت می شی ! )

۳۴ اگه باهات قهر کرد ! بگو : قهرت هم مثل مهرت قشنگه ! )

۳۵ اگه از مادر و خواهرت شکایت کرد ، فقط شنونده خوبی باش! )

۳۶ اگه گفت : من خواستگارای زیادی داشتم ! با لبخند بگو : پس من خیلی آدم خوش شانسی هستم )

که تو رو به چنگ آوردم

۳۷ اگه گفت : تو زشتی ! بگو عوضش تو خوشگلی! )

۳۸ اگه بازم گفت : زشتی ! بهش بگو : زیبایی مرد در عقل اونه! )

۳۹ اگه گفت : طلاق می خوام ! حتما به مشاور مراجعه کن ! )

۴۰ دلآرامی که داری دل در او بند! )

_____________________________________________________________________________
به سایت ما سربزنید …باعث مزید امتنان خواهد بود.لطفااین پیام را به دوستان وهمشهریان خود
ارسال فرمائید.
با نشانی تهران صندوق پستی ۵۸۶_۱۴۱۸۵ یا تماس با تلفن ۶۶۹۴۶۳۶۳ ارسال و اعلام نمایید.

سخنان شهید بهشتی درباره سوءاستفاده از اعتقاد به امام زمان(عج) در دوران غیبت 

سخنرانی منتشر نشده‌ای از شهید دکتر سید محمد بهشتی پیرامون اعتقاد به امام زمان(عج)

مسئله امام زمان از مسائل مورد بحث است و درباره این موضوع چند مطلب هست

که زنده‌ترین آن‌ها مسئله زمامداری و رهبری امت در زمان غیبت است.

امیدوار هستم ما با اعتقاد به امام زمان یک عامل دیگر بر عوامل زنده ماندن اسلامی

و اجتماعی‌مان افزوده‌باشیم،

از حالت پژمردگی و خمودی به درآییم و حالت مردم زنده‌ای که - حتی خود را از نعمت

رهبر الهی بهره‌مند می‌دانند - به خود بگیریم،

اتفاقاً این جمله‌ای که عرض می‌کنم خیلی مربوط است به یک مطلبی که آقای پروفسور کُربَن -

استاد اسلام‌شناسی و سبک‌شناسی دانشگاه بردو در فرانسه گفته بود.

در یکی از سفرهایش به ایران ضمن بحث مفصلی که در نخستین جلسات آشنایی با آقای طباطبایی مطرح می‌کرد،

می‌گفت که اعتقاد به امام زمان یکی از مسائل بسیار زنده و ارزندة شیعه 12 امامی است برای اینکه

آن حالت مردگی که در ما مسیحیان و در پیروان ادیان یا حتی مذاهب دیگر اسلامی،

از نظر انقطاع ارتباط میان بشر و خدا وجود دارد،

از مجرای رهبران الهی، آن حالت در شما شیعه دوازده امامی وجود ندارد.

ما امیدوار هستیم که اعتقاد به امام زمان در ما آن اثر غلط نامطلوبی

را که در بسیاری از معتقدان به امام زمان داشته،

نداشته باشد و آن اثر نامطلوب عبارت است از این‌که کارها را خدا خودش درست می‌کند،

حالا هم که از خدا ندیدند امام زمان خودش درست می‌کند. این حالت اتکالی ناقص و غیر منطقی و بی‌دلیل

که هیچ‌گونه دلیل نقلی یا عقلی یا حتی اجتماعی، جز بی‌عاری و تنبلی و تماشاچی بودن آن را تأیید نمی‌کند،

از میان ما برود.

دو مطلب در این زمینه هست که باید از هم جدا بشوند: یکی؛ جلوگیری از هر گونه اصلاح به دلیل اعتقاد به امام زمان.

این حتماً غلط هست و یکی؛ طمع اصلاح کلی عالم و جهان، این هم غلط هست. آنچه صحیح است امید فراوان به اصلاحات نسبی است

که اتفاقاً‌ اگر همین منطق ضرورت اصطلاحات نسبی در افکار همة ما حکومت کند، گمان می‌کنم حالت تحرک و جنب‌وجوش

ما برای اصلاح و جلوگیری از هر نوع فساد منظم‌تر و صحیح‌تر و منطقی‌تر از آب دربیاید.

مهم‌ترین و عمده‌ترین مسئله‌ای که زن و مرد مسلمان باید به آن توجه کنند،

مسئله وظایف یک مسلمان در دوران غیبت کبری است.

مع‌الاسف از آنجا که ما در همه جا سعی کرده‌ایم، از اظهار ارادتمان به اهل بیت عصمت سلام‌الله علیه و اجمعین سوء استفاده کنیم.

از اعتقاد به امام زمان در دوران غیبت کبری غالباً سوء استفاده کردیم و چون این سوء استفاده‌ها خیلی متنوع و خیلی زیاد هست،

من از شرح آن‌ها می‌گذرم و فقط این را عرض می‌کنم:

این‌طور که مطالعات اسلامی روشن به من نشان می‌دهد که مسلمان معتقد به امام دوازدهم حق ندارد

در این دوران بسیار ممتد غیبت، ذره‌ای از کوشش و تلاش همه جانبه در راه اقامة آیین یکتاپرستی و برپاداشتن خداپرستی و عدل و داد

و عدالت در جامعه، برپاداشتن عدل اجتماعی و عدل اقتصادی و عدالت اخلاقی، برپاداشتن آداب و سُنن فضیلت و کمال انسانی

و اسلامی ذره‌ای شانه خالی کند و هر کس به هر عنوانی از عناوین حتی این جمله را بگوید که خود امام زمان می‌آید

که خودشان اصلاح ‌کنند و این جمله او ذره‌ای اثر سردی در کسی بگذارد، به طوری که از انواع وظایف سنگینی هر مسلمان در این راه دارد،

همان جا سرد شود باید صریحاً به او گفته شود که در این گفتن گناه کرده، استغفار کند و دیگر نگوید یا اگر می‌گوید،

طوری بگوید که این اثر منفی را نداشته باشد، و اعتقاد به امام در عموم، به ما نیروی فراوان دهد، نیروی بسیار،

به ما نشاط دهد، نشاط مردمی که پیوند الهی میان خودشان و خدا را بریده و منقطع نمی‌دانند.

بسم رب الزهرا ارواحناله لک الفدا

باسلام وادب...

یک پیشنهاد!

باکمال تواضع در برابر ساحت قدسی پروردگار عالم و مولانا اباصالح المهدی ارواحناله لک الفدا

و شما برادرعزیزم وخواهر گرامی ام ؛پیشنهاد می شود بافرارسیدن در ایام شهادت بی بی جان دوعالم

فاطمه زهرا روحنافدا و نگه داشتن پاس حرمت آن اولیا مخدره؛ تمامی بلاگهای خود را در ستون یا هدر آن ؛

به نام قدسی ملیکه پروردگارمتعال مزین نمائیم که در این ایام نشان دهنده عزاداری ما نیز در فضای مجازی و

این سنگر ولایی  باشد.تقاضامنداست این پیشنهاد را باکمال احترام ؛به لینکهای دیگر خود اطلاع دهید.

والسلام

من الله التوفیق

ان شاالله

مجنون الحسین جان

23/11/1392

اینکه توبه نصوح چیست؟ تفسیرهاى زیادى براى آن ذکر کرده اند تا آنجا که بعضى شماره تفسیرهاى آن را بالغ بر بیست و سه تفسیر دانسته اند ولى همه این تفسیرها تقریبا به یک حقیقت باز مى گردد، با شاخ و برگها و شرائط مختلف توبه است.

از جمله اینکه: "توبه نصوح" آن است که واجد چهار شرط باشد:

پشیمانى قلبى، استغفار زبانى، ترک گناه، و تصمیم بر ترک در آینده.

بعضى دیگر گفته اند: "توبه نصوح" آن است که واجد سه شرط باشد:

ترس از اینکه پذیرفته نشود، امید به اینکه پذیرفته شود، و ادامه اطاعت خدا.

یا اینکه" توبه نصوح" آن است که گناه خود را همواره در مقابل چشم خود ببینى و از آن شرمنده باشى! یا اینکه "توبه نصوح" آن است که مظالم را به صاحبانش بازگرداند، و از مظلومین حلیت بطلبد، و بر اطاعت خدا اصرار ورزد و مانند اینها که همگى شاخ و برگ یک واقعیت است و این توبه خالص و کامل است.

داستانی برای توبه نصوح در مثنوی معنوی آمده که با زبان نمادین چگونگی یک توبه واقعی را شرح می دهد اما شرح داستان:  

شرح این توبه‌ی نصوح از من شنو             بگرویدستی، ولیک از نو گرو

بود مردی پیش از این، نامش نصوح             بُد ز دلاکی زن او را فتوح

نصوح مردی بود با هیئت و قیافه‌ی زنانه. او در حمام‌های زنان به کار مشغول بود و بخصوص دختر شاه را دلاکی می‌کرد و کسی هم به جنسیت حقیقی او پی نبرده بود. او سالیان متمادی بر این کار بود و از این راه هم امرار معاش می‌کرد و هم ارضای شهوت. گرچه چندین بار به حکم وجدان توبه کرده بود اما هر بار اخگر شهوت، او را به کام خود اندر می‌ساخت. روزی نصوح برای رهایی از این فعل قبیح نزد عارفی ربانی رفت و به او گفت مرا نیز دعا کن. آن عارف که مردی روشن‌بین بود، بی‌آنکه خواسته‌ی او را بپرسد بفراست دریافت که مشکل او چیست. به عبارت دیگر ضمیر او را خواند، ولی چیزی به رویش نیاورد. فقط تبسمی کرد و گفت إن شاالله توبه نصیبت می‌شود.

اى کسانى که ایمان آورده‏اید بسوى خدا توبه کنید، توبه‏اى خالص امید است (با این کار) پروردگارتان گناهان تان را ببخشد و شما را در باغ هایى از بهشت که نهرها از زیر درختانش جارى است وارد کند، در آن روزى که خداوند پیامبر و کسانى را که با او ایمان آوردند خوار نمى‏کند این در حالى است که نورشان پیشاپیش آنان و از سوى راست شان در حرکت است، و مى‏گویند: «پروردگارا! نور ما را کامل کن و ما را ببخش که تو بر هر چیز توانایى!»

دعای آن عارف به اجابت رسید و اسباب توبه‌ی نصوح بدین صورت فراهم شد:

روزی نصوح طبق روال همیشگی در حمام زنانه مشغول کار بود که ناگهان قیل و قالی بلند شد و در آن میان زنی جار زد که یکی از مرواریدهای گوشواره‌ی دختر شاه گم شده است. در حمام را ببندید و نگذارید کسی خارج شود تا جامه و بقچه‌ی حاضران وارسی شود.

بقچه‌ها را روی زمین ولو کردند و جامه‌ها را بدقت گشتند اما از دانه مروارید خبری نشد. ناچار گفتند همه باید کاملاً برهنه شوند و یکی یکی مورد بازدید قرار گیرند. نصوح با شنیدن این حرف بکلی خود را باخت و افتان به خلوت حمام رفت و در حالی که بدنش مثل بید می‌لرزید با تمام وجود و با دلی شکسته خدا را طلبید و گفت: خداوندا گرچه بارها توبه‌ام بشکستم، اما تو را به مقام ستاریتت این بار نیز فعل قبیحم بپوشان تا زین پس گرد هیچ گناهی نگردم.

نصوح آنقدر خدایا خدایا کرد که در و دیوار نیز با او همنوا شدند. در این اثنا نوبت وارسی نصوح رسید. زنی نام او را صدا زد. اما همینکه او نام خود را شنید از ترس، بند دلش پاره شد و بر کف حمام افتاد و از هوش رفت. در این فاصله زنی جار زد که مژده مژده مروارید پیدا شد. ناگهان در حمام ولوله‌ای افتاد. زنان دستک‌زنان شادمانی خود را از یافته‌شدن مروارید اعلام کردند. و نصوح نیز در فضایی آکنده از شادمانی به هوش آمد و دید که خطر از کنار گوشش گذشته است. زنانی که بدو ظنین بودند نزدش آمدند و عذرها خواستند. او در این واقعه عیاناً لطف و عنایت ربانی را مشاهده کرد. این بود که بر توبه‌اش ثابت‌قدم ماند و فوراً از آن کار کناره گرفت. چند روزی از غیبت او در حمام سپری نشده بود که دختر شاه او را به کار در حمام زنانه دعوت کرد، ولی نصوح جواب داد که دستم علیل شده و قادر به دلاکی و مشت و مال نیستم، و دیگر هم نرفت.( مثنوی معنوی، دفتر پنجم، بیت 2228 به بعد)

نصح (بر وزن فلس) به معنى خالص شدن و خالص کردن است. در اقرب الموارد آمده «نصحه نصحا و نصحا» یعنى او را پند داد و دوستى را بر وى خالص کرد.

پند دادن را از آن جهت نصح و نصیحت گویند که از روى خلوص نیّت و خیر خواهى محض است «وَ لا یَنْفَعُکُمْ نُصْحِی إِنْ أَرَدْتُ أَنْ أَنْصَحَ لَکُمْ ...» (1) نصیحت من به شما نفع نمی دهد اگر بخواهم پندتان دهم.

(نصح) «یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا تُوبُوا إِلَى اللَّهِ تَوْبَةً نَصُوحاً ...» (2) نصوح به فتح اوّل به معنى فاعل و نصیحت کننده است توبه نصوح آن است که شخص را نصیحت می کند دیگر به گناه باز نگردد.

در صحاح و قاموس، توبه نصوح را توبه صادقه گفته است. راغب، توبه محکم نیز گفته است. به هر حال توبه نصوح آن است که عود بر گناه در آن نباشد.

در مجمع آمده که معاذ بن جبل گفت: یا رسول اللّه توبه نصوح چیست؟

فرمود: «أن یتوب التّائب ثمّ لا یرجع فى ذنب کما لا یعود اللبن الى الضرع» یعنى توبه کند بعد به گناه برنگردد چنان که شیر به پستان باز نمی گردد.

چون بنده اى توبه نصوح کند، خدا دوستش دارد و گناهانش را در دنیا و آخرت بپوشاند.

در کافى از ابو الصباح کنانى نقل کرده که از حضرت صادق علیه السّلام از توبه نصوح پرسید فرمود: «یتوب العبد من الذنب ثمّ لا یعود فیه». (3)

«یَأَیهّا الَّذِینَ ءَامَنُواْ تُوبُواْ إِلىَ اللَّهِ تَوْبَةً نَّصُوحًا عَسىَ‏ رَبُّکُمْ أَن یُکَفِّرَ عَنکُمْ سَیّاتِکُمْ وَ یُدْخِلَکُمْ جَنَّاتٍ تجرِى مِن تحتِهَا الْأَنْهَارُ یَوْمَ لَا یخزِى اللَّهُ النَّبی وَ الَّذِینَ ءَامَنُواْ مَعَهُ نُورُهُمْ یَسْعَى‏ بَینْ أَیْدِیهِمْ وَ بِأَیْمَانهمْ یَقُولُونَ رَبَّنَا أَتْمِمْ لَنَا نُورَنَا وَ اغْفِرْ لَنَا إِنَّکَ عَلىَ‏ کُلّ شىءٍ قَدِیرٌ» ؛

«اى کسانى که ایمان آورده‏اید بسوى خدا توبه کنید، توبه‏اى خالص امید است (با این کار) پروردگارتان گناهان تان را ببخشد و شما را در باغ هایى از بهشت که نهرها از زیر درختانش جارى است وارد کند، در آن روزى که خداوند پیامبر و کسانى را که با او ایمان آوردند خوار نمى‏کند این در حالى است که نورشان پیشاپیش آنان و از سوى راست شان در حرکت است، و مى‏گویند: «پروردگارا! نور ما را کامل کن و ما را ببخش که تو بر هر چیز توانایى!» (4)

و فی الکافی، عنه علیه السلام: "إذا تاب العبد توبة نصوحاً احبّه اللَّه فستر علیه فی الدنیا و الآخرة. قیل و کیف یستر علیه؟ قال: ینسی ملکیه ما کتبا علیه من الذنوب، و یوحی الى جوارحه اکتمی علیه ذنوبه، و یوحی الى بقاع الأرض اکتمی ما کان یعمل علیک من الذنوب، فیلقى اللَّه حین یلقاه و لیس یشهد علیه بشی‏ء من الذنوب"‏.

چون بنده اى توبه نصوح کند، خدا دوستش دارد و گناهانش را در دنیا و آخرت بپوشاند.

راوى گوید: گفتم چگونه گناهانش را مى پوشاند؟

فرمود: آنچه را ازگناهان که دو فرشته موکل بر او نوشته اند از یادشان مى برد، و به اعضا و جوارحش دستور دهد که گناهانش را پنهان دارند، و به بقاع زمین نیز فرمان دهد که آنچه بر روى تو گناه کرده مخفى بدار، پس خدا را ملاقات نماید در حالى که هیچ گواهى نباشد که بر گناهان او شهادت دهد. (5) 

 پی نوشت ها :

(1) هود، 34

(2) تحریم، 8

(3) ر.ک: قاموس قرآن، ج ‏7، ص 71

(4) تحریم، 8

(5) تفسیر الصافی، ج ‏5، ص 197 

هدیه ای از طرف مادرسادات به تمام خوبان درگاه خداوند

متوسل به روح آسمانی مادرسادات ان شاالله برای فرج مولایمان

دعا کنیم....اللهم صل علی محمد وآل محمد وعجل فرجهم...اللهم عجل لولیک الفرج

خداوند متعال به برکت دعا کنندگان برای مولایمان صاحب الزمان"ارواحناله لک الفدا" عذاب و عقوبت را از اهل زمین دفع می نماید تقریر این مطلب به دو گونه است.

پس بشارت باد شما را به ثواب نیک از من. ای بندگان و کنیزانم حقا که از شما قبول کنم و شما را به عفو نمایم و شما را می آموزم و به شما بندگانم را از زبان سیراب گردانم و بلا را از آنها دفع نمایم اگر شما نبودید عذابم را بر آنها نازل می کردم...

السلام علیک یا اباعبدالله الحسین

ارواحناله لک الفدا

باسلام وادب محضر همه ی بزرگواران؛خواهران گرامی و برادران عزیزم

این شعر را از سوی حسینیه ی ققنوس کربلا

به مناسبت میلاد مادرجان عالمین؛فرمانروای کائنات هستی،حضرت فاطمه زهرا ارواحناله لک الفدا هدیه به شما خوبان می نمایم.

امیداست که شما با نشر این شعر استثنائی و زیبا؛باعث خیرات و برکات عالی برای خود وخانواده ی خود و همه عالم شوید.انشاالله

التماس دعای عهدوفرج مولایمان اباصالح المهدی جان

را از هم بخواهیم و فراموش نکنیم


خواب بودم، خواب دیدم مرده ام
بی نهایت خسته و افسرده ام

تا میان گور رفتم دل گرفت
قبر کن سنگ لحد را گل گرفت

روی من خروارها از خاک بود
وای، قبر من چه وحشتناک بود!

بالش زیر سرم از سنگ بود
غرق ظلمت، سوت و کور تنگ بود

هر که آمد پیش، حرفی راند و رفت
سوره ی حمدی برایم خواند و رفت

خسته بودم هیچ کس یارم نشد
زان میان یک تن خریدارم نشد

نه رفیقی، نه شفیقی، نه کسی
ترس بود و وحشت و دلواپسی

ناله می کردم ولیکن بی جواب
تشنه بودم، در پی یک جرعه آب

آمدند از راه نزدم دو ملک
تیره شد در پیش چشمانم فلک

یک ملک گفتا: بگو دین تو چیست؟
دیگری فریاد زد: رب تو کیست؟

گر چه پرسش ها به ظاهر ساده بود
لرزه بر اندام من افتاده بود!

هر چه کردم سعی تا گویم جواب
سدّ نطقم شد هراس و اضطراب

از سکوتم آن دو گشته خشمگین
رفت بالا گرزهای آتشین

قبر من پر گشته بود از نار و دود
بار دیگر با غضب پرسش نمود:

ای گنه کار سیه دل، بسته پر
نام اربابان خود یک یک ببر

گوئیا لب ها به هم چسبیده بود
گوش گویا نامشان نشنیده بود

نامهای خوبشان از یاد رفت
وای، سعی و زحمتم بر باد رفت

چهره ام از شرم میشد سرخ و زرد
بار دیگر بر سرم فریاد کرد:

در میان عمر خود کن جستجو
کارهای نیک و زشتت را بگو

هر چه می کردم به اعمالم نگاه
کوله بارم بود مملو از گناه

کارهای زشت من بسیار بود
بر زبان آوردنش دشوار بود

چاره ای جز لب فرو بستن نبود
گرز آتش بر سرم آمد فرود

عمق جانم از حرارت آب شد
روحم از فرط الم بی تاب شد

چون ملائک نا امید از من شدند
حرف آخر را چنین با من زدند:

عمر خود را ای جوان کردی تباه
نامه اعمال تو باشد سیاه

ما که ماموران حق داوریم
پس تو را سوی جهنم می بریم

دیگر آنجا عذر خواهی دیر بود
دست و پایم بسته در زنجیر بود

نا امید از هرکجا و دل فکار
می کشیدندم به خِفّت سوی نار

ناگهان الطاف حق آغاز شد
از جنان درهای رحمت باز شد

مردی آمد از تبار آسمان
دیگران چون نجم و او چون کهکشان

صورتش خورشید بود و غرق نور
جام چشمانش پر از خمر طهور

لب که نه، سرچشمه ی آب حیات
بین دستش کائنات و ممکنات

چشمهایش زندگانی می سرود
درد را از قلب انسان می زدود

بر سر خود شال سبزی بسته بود
بر دلم مهرش عجب بنشسته بود

کِی به زیبائی او گل می رسید
پیش او یوسف خجالت می کشید

دو ملک سر را به زیر انداختند
بال خود را فرش راهش ساختند

غرق حیرت داشتند این زمزمه
آمده اینجا حسین فاطمه؟!

صاحب روز قیامت آمده
گوئیا بهر شفاعت آمده

سوی من آمد مرا شرمنده کرد
مهربانانه به رویم خنده کرد

گشتم از خود بی خود از بوی حسین (ع)
من کجا و دیدن روی حسین (ع)

گفت: آزادش کنید این بنده را
خانه آبادش کنید این بنده را

اینکه این جا این چنین تنها شده
کام او با تربت من وا شده

مادرش او را به عشقم زاده است
گریه کرده بعد شیرش داده است

خویش را در سوز عشقم آب کرد
عکس من را بر دل خود قاب کرد

بارها بر من محبت کرده است
سینه اش را وقف هیئت کرده است

سینه چاک آل زهرا بوده است
چای ریز مجلس ما بوده است

اسم من راز و نیازش بوده است
تربتم مهر نمازش بوده است

پرچم من را به دوشش می کشید
پا برهنه در عزایم می دوید

بهر عباسم به تن کرده کفن
روز تاسوعا شده سقای من

اقتدا بر خواهرم زینب نمود
گاه میشد صورتش بهرم کبود

تا به دنیا بود از من دم زده
او غذای روضه ام را هم زده

قلب او از حب ما لبریز بود
پیش چشمش غیر ما ناچیز بود

با ادب در مجلس ما می نشست
قلب او با روضه ی من می شکست

حرمت ما را به دنیا پاس داشت
ارتباطی تنگ با عباس داشت

اشک او با نام من می شد روان
گریه در روضه نمی دادش امان

بارها لعن امیه کرده است
خویش را نذر رقیه کرده است

گریه کرده چون برای اکبرم
با خود او را نزد زهرا (س) می برم

هرچه باشد او برایم بنده است
او بسوزد، صاحبش شرمنده است

در مرامم نیست او تنها شود
باعث خوشحالی اعدا شود

کشته اشکم، شفیع امتم
شیعیان را مُنجِیَم از درد و غم

گرچه در ظاهر گنه کار است و بد
قلب او بوی محبت میدهد

سختی جان کندن و هول جواب
بس بود بهرش به عنوان عقاب

در قیامت عطر و بویش می دهم
پیش مردم آبرویش می دهم

آری آری، هرکه پا بست من است
نامه ی اعمال او دست من است

ناگهان بیدار گردیدم زخواب
از خجالت گشته بودم خیس آب

دارم اربابی به این خوبی ولی
می کنم در طاعت او تنبلی؟!

من که قلبم جایگاه عشق اوست
پس چرا با معصیت گردیده دوست؟

من که گِریَم بهر او شام و پگاه
پس به نامحرم چرا کردم نگاه؟

من که گوشم روضه ی او را شنید
پس چرا شد طالب ساز پلید؟

چشم و گوش و دست و پا و قلب و دل
جملگی از روی مولایم خجل

شیعه بودن کی شود با ادعا؟
ادعا بس کن اگر مردی بیا

پا بنه در وادی عشق و جنون
حبّ دنیا را ز قلبت کن برون

حبّ دنیا معصیت افزون کند
معصیت قلب ولیّ را خون کند

باش در شادی و غم عبد خدا
کن حسابت را ز بی دینان جدا

قلب مولا را مرنجان ای جوان
تا شوی محبوب رب مهربان

سعی کن حرص و طمع خانه خرابت نکند
غافل از واقعه ی روز حسابت نکند

ای که دم می زنی از عشق حسین بن علی (ع)
آن چنان باش که ارباب جوابت نکند

شاعر عزیزاین شعر؛برادر بزرگوارامان

سید امیرحسین حسینی است.

همگی برایش از خداوند جلیل توفیقات

عظیم مسئلت می نمائیم.

اللهم صل علی محمد وآل محمد وعجل فرجهم

Hello
It was used
You wish for the ending of Elevated God
Be

مرحبا
انه کان یستخدم
کنت ترغب فی إنهاء الله مرتفعة
أن تکون

سلام
بسیار مورد استفاده قرار گرفت
برای شما از خداوند تبارک و تعالی عاقبت بخیری آرزومندم
موفق باشید

شکروی
سرفراز   باد   ایران

http://salamshokravi.persianblog.ir